PiKe
Member
Yarışmanın kazananları Mikro Merkez Hesabı Bu zorlu görevi üstlendiler Buenos Aires'in kalbini anlat. Yolsuzluk yapan polis memurları, gerginlik içindeki aileler ve hantal prosedürler hakkında yazdılar. Hikayeleri artık şu adreste toplanıyor: kitap Mikro merkez, 9 katlıEmecé tarafından yayınlandıbasit bir antolojiden daha fazlasını sunar: edebi koordinatların gerçek bir haritası olarak sunulurlar.
Katılımcıların bir kısmı Capital Federal'den ve Buenos Aires'ten başkalarından. Mikromerkez kimliğini paylaşan kazananlar olduğu gibi yabancılaşmış hisseden başkaları da vardır. Misiones, Santa Cruz veya Córdoba yerlileri. Ancak edebiyat sınırları, hele ki sınırları anlamıyor.
Bu dokuz yazar Birincilik ödülünün sahibi Renata Begna; Nicolás Fernández Muriano, Emiliano Pérez Garay, Gabriel Ávalos Abuin, Leandro Calle, Sofía de Cucco Alconada, Julián Di Benedetto, Julia Díaz Luque ve Nicolás Hochman. Bunların birçoğu Cuma günü ArtHouse'da kitabın sunumundaydılar.
Bir vuruş alanı
Javier GrosmanKitap tanıtımında ilk söz alan proje yöneticisi Dr. Girişimin amacının şöyle olduğunu söyledi: “sanat ve kültürden bir şeyler söylemek”. Kültür üreticisine göre (Tecnópolis'in yaratıcılarından biriydi), “bugün o, sanat yaşamının destekçilerinden biri. salgının vurduğu bölge”.
Microcentro, 9 öykü Emecé tarafından yayımlandı. Fotoğraf: Superaccion'un izniyle
Ignacio IraolaPlaneta yayınevinin sorumlusu olan ve şu anda Naesqui'den yeni kitapçılık yapan kişi, Hikaye Anlatımı Microcenter koordinatörü ve bu tür açık kapı yarışmalarına katılım önerildi: “Kendinizi tanıtmanın ve okunmanın iyi bir yolu.. Bu durumda jürinin çok büyük bir prestiji var” diye belirtti yazarlara atıfta bulunarak. Mariana Enriquez ve Fabian Casas kültür müdürü ve gazeteciyle birlikte Lala Tötoniyenkazanan hikayeleri seçenler kimlerdi?
Ortaya çıkan kitabın editörü Ana Ojedasunumu kim yaptı Hikayelerin kapsamlı bir analizi. “Eğer varsa, tüm hikâyeleri birbirine bağlayan kırmızı bağ nedir?” sorusuna yanıtlar getirdi.
Analizi ile Mikro merkez, 9 katlı, Ojeda kazananları hareket ettirdi. Kitaba bir yaklaşım önerdi iki eksenden: Biri kamu, diğeri özel kavramıyla çalışmış. Her iki eksen de Sofía De Cucco Alconada'nın “Cancelo cancelo cancelo” hikayesiyle birleşiyor; bu hikaye ikisi arasında bir köprü görevi görüyor çünkü hem içsel hem de dışsal bir zihinsel kaosu anlatıyor.
Şehir merkezine açılan bir pencere
Editör için genç Renata Begna'nın “Pencereden” başlıklı kazanan öyküsü, “Bekleme kinayesini tersine çeviriyor”. Ojeda bunu şu şekilde açıkladı: “Geleneksel olarak kadınsı bir kinayedir, zirvesi belki de 'Uyuyan Güzel'dir.”
Begna'nın hikâyesinde bekleyen kişi, ev yemeklerine sığınmış bir adamdır. Karakter partnerinin gelişini bekler ama bu bekleyiş onu umutsuzluğa sürükler ve her türden korku peşini bırakmaz. Bunların arasında Laura onu genellikle yiyecek getirdiği evsiz bir adam için terk etmiştir.
Editör Ana Ojeda ve Microcentro Cuenta Cuentos'un koordinatörü Ignacio Iraola, kazanan ve finalistlerle konuştu. Fotoğraf: Superaccion'un izniyle
“Pencerenin Ardında” hikayeyi farklı kılan bu tersine çevirmeyi yapmakla kalmıyor, aynı zamanda Cortazar'ın fırça darbelerini birleştiriyor ve marianaenriquezcas, kendi sağlam sesiyle. Pencereden görülen şehir saf bir tehlikedir ve bu antolojideki öykülerin çoğunda tekrarlanan bir görüntüdür.
Ne zaman kazanan, Ulusal Sanat Üniversitesi'nde (UNA) öğrenci olan, Iraola ve Ojeda tarafından sahneye davet edildi, hareket halinde ve gülümseyerek masaya oturdu. Oradan, Buenos Aires eyaletinin güney banliyösü Bernal'den geldiğini söyledi ve mikro merkezle daha önceki ilişkisinin şu olduğunu açıkladı: “tuhaflık.”
“Başkente yaşam için, tiyatro için, resital için, buradaki kültürel sahne için geldim. Üniversiteye başladığımda daha derinlere inmeye başladım” diye açıkladı Begna. Kız, 9 de Julio Bulvarı'ndan üniversite genel merkezine doğru gittiği yolda – tıpkı hikayesinde olduğu gibi – genellikle ayrıntılarda durur: binaların kubbeleri veya Buenos Aires'in ritmi, güney bölgesinden kökten farklıdır. . Doğanın yokluğunun onu şaşırttığını ama aynı zamanda geceleri şehrin romantik doğasından da etkilendiğini söyledi.
Ojeda'nın analiziyle ilgili olarak Begna şunları ifade etti: “Görünüşe göre jüri sadece yarışmanın kazanan hikayelerini seçmekle kalmıyor, aynı zamanda küratörlük süreci yaptılar”. Lala Toutonian jüri izleyicilerinden güçlü ve rahatsız edici bir şekilde “Evet!” diye onayladı. Ve şunu ekledi: “Bu kadar bilinçli mi düşünüyoruz bilmiyorum ama şimdi siz söyleyince, tabii ki evet.”
Editör Ana Ojeda, her hikayeyi Microcentro Cuenta Cuentos koordinatörü Ignacio Iraola ve projenin yöneticisi Javier Grosman ile birlikte analiz etti. Fotoğraf: Superaccion'un izniyle
İçeride ve dışarıda
Ojeda'nın çizdiği ilk eksende “Senin yuta'm benim yuta'mdır” hikayesi şu şekilde gruplandırılmıştır: Nicolás Fernández Muriano; “Kokusu Emiliano Perez Garay göründüğü yerde -editöre göre- ” pandemi Yalnızlık, terkedilmişlik ve anlayamamak gibi acı veren her şey.”
“Bir Bardak Kahve” hikayesinden Julian Di Benedettokitap metroya git1913'te açılışı yapılan ilk hat olan A hattından başlıyor. Yazar, diğer insanların alanlarına dikkat eden ve saygılı olan birçok yaya tarafından paylaşılan bir takıntıyı araştırıyor: “Çöpe atabileceksen neden onu yere atalım ki? ”
“Prosedür” hikayesi Julia Diaz Luque, bu şemsiyenin altında da bulunur. Kahraman, “içeriden”, onun iznini almaya çalışır. Ev Buenos Aires'te. “Bu, yanlış bir şekilde geleneksel bir hikaye çünkü gerçeğe benzerlik maskesinin altında başka bir şeyin rahatsız edici ipuçları ortaya çıkıyor: Fütüristik hayal gücü? Eleştirel bakış? Bu ifade başka nasıl anlaşılmalıdır: 'O zaman bu göç şirketinin ofislerinden ayrılmaya karar veriyorum. ulusal bile sayılmaz mı?”
İkinci eksen “kapalı kapılar ardında” olup bitenleri araştırıyor. “Quasimodo'nun Gülümsemesi” Gabriel Avalos Abuinbir karikatüristin çekiciliğini anlatıyor amatör “deforme yüzlü” ama “Roma simetrisine sahip” bir vücuda sahip başka bir adama doğru. Ojeda, “Cinsel gerilim unutulmaz bir sona ulaşana kadar giderek artıyor” diye tahminde bulundu.
Son hikaye “Biraz daha direnin” Nicholas Hochmanbir erkek kahramanı hakkındadır ev işi ve bakım bir bebeğin Her şeyi havaya uçurmakla direnmeye devam etmek arasında bir gerilim var. “Herkese bu noktaya kadar geldiğimi, mutsuzluktan daha kötü bir ihanet olmadığını, geçtiğim hariç her şey için teşekkür ettiğimi söylemek istiyorum. Ama hayır” diyor anlatıcı.
Bir sonraki yarışma için aynı jüri tekrarlanacak bu baskıda bunun nedeni, yaygın inanışın dediği gibi, “kazanan bir takıma dokunamazsınız.”
Katılımcıların bir kısmı Capital Federal'den ve Buenos Aires'ten başkalarından. Mikromerkez kimliğini paylaşan kazananlar olduğu gibi yabancılaşmış hisseden başkaları da vardır. Misiones, Santa Cruz veya Córdoba yerlileri. Ancak edebiyat sınırları, hele ki sınırları anlamıyor.
Bu dokuz yazar Birincilik ödülünün sahibi Renata Begna; Nicolás Fernández Muriano, Emiliano Pérez Garay, Gabriel Ávalos Abuin, Leandro Calle, Sofía de Cucco Alconada, Julián Di Benedetto, Julia Díaz Luque ve Nicolás Hochman. Bunların birçoğu Cuma günü ArtHouse'da kitabın sunumundaydılar.
Bir vuruş alanı
Javier GrosmanKitap tanıtımında ilk söz alan proje yöneticisi Dr. Girişimin amacının şöyle olduğunu söyledi: “sanat ve kültürden bir şeyler söylemek”. Kültür üreticisine göre (Tecnópolis'in yaratıcılarından biriydi), “bugün o, sanat yaşamının destekçilerinden biri. salgının vurduğu bölge”.
Microcentro, 9 öykü Emecé tarafından yayımlandı. Fotoğraf: Superaccion'un izniyle
Ignacio IraolaPlaneta yayınevinin sorumlusu olan ve şu anda Naesqui'den yeni kitapçılık yapan kişi, Hikaye Anlatımı Microcenter koordinatörü ve bu tür açık kapı yarışmalarına katılım önerildi: “Kendinizi tanıtmanın ve okunmanın iyi bir yolu.. Bu durumda jürinin çok büyük bir prestiji var” diye belirtti yazarlara atıfta bulunarak. Mariana Enriquez ve Fabian Casas kültür müdürü ve gazeteciyle birlikte Lala Tötoniyenkazanan hikayeleri seçenler kimlerdi?
Ortaya çıkan kitabın editörü Ana Ojedasunumu kim yaptı Hikayelerin kapsamlı bir analizi. “Eğer varsa, tüm hikâyeleri birbirine bağlayan kırmızı bağ nedir?” sorusuna yanıtlar getirdi.
Analizi ile Mikro merkez, 9 katlı, Ojeda kazananları hareket ettirdi. Kitaba bir yaklaşım önerdi iki eksenden: Biri kamu, diğeri özel kavramıyla çalışmış. Her iki eksen de Sofía De Cucco Alconada'nın “Cancelo cancelo cancelo” hikayesiyle birleşiyor; bu hikaye ikisi arasında bir köprü görevi görüyor çünkü hem içsel hem de dışsal bir zihinsel kaosu anlatıyor.
Şehir merkezine açılan bir pencere
Editör için genç Renata Begna'nın “Pencereden” başlıklı kazanan öyküsü, “Bekleme kinayesini tersine çeviriyor”. Ojeda bunu şu şekilde açıkladı: “Geleneksel olarak kadınsı bir kinayedir, zirvesi belki de 'Uyuyan Güzel'dir.”
Begna'nın hikâyesinde bekleyen kişi, ev yemeklerine sığınmış bir adamdır. Karakter partnerinin gelişini bekler ama bu bekleyiş onu umutsuzluğa sürükler ve her türden korku peşini bırakmaz. Bunların arasında Laura onu genellikle yiyecek getirdiği evsiz bir adam için terk etmiştir.
“Pencerenin Ardında” hikayeyi farklı kılan bu tersine çevirmeyi yapmakla kalmıyor, aynı zamanda Cortazar'ın fırça darbelerini birleştiriyor ve marianaenriquezcas, kendi sağlam sesiyle. Pencereden görülen şehir saf bir tehlikedir ve bu antolojideki öykülerin çoğunda tekrarlanan bir görüntüdür.
Ne zaman kazanan, Ulusal Sanat Üniversitesi'nde (UNA) öğrenci olan, Iraola ve Ojeda tarafından sahneye davet edildi, hareket halinde ve gülümseyerek masaya oturdu. Oradan, Buenos Aires eyaletinin güney banliyösü Bernal'den geldiğini söyledi ve mikro merkezle daha önceki ilişkisinin şu olduğunu açıkladı: “tuhaflık.”
“Başkente yaşam için, tiyatro için, resital için, buradaki kültürel sahne için geldim. Üniversiteye başladığımda daha derinlere inmeye başladım” diye açıkladı Begna. Kız, 9 de Julio Bulvarı'ndan üniversite genel merkezine doğru gittiği yolda – tıpkı hikayesinde olduğu gibi – genellikle ayrıntılarda durur: binaların kubbeleri veya Buenos Aires'in ritmi, güney bölgesinden kökten farklıdır. . Doğanın yokluğunun onu şaşırttığını ama aynı zamanda geceleri şehrin romantik doğasından da etkilendiğini söyledi.
Ojeda'nın analiziyle ilgili olarak Begna şunları ifade etti: “Görünüşe göre jüri sadece yarışmanın kazanan hikayelerini seçmekle kalmıyor, aynı zamanda küratörlük süreci yaptılar”. Lala Toutonian jüri izleyicilerinden güçlü ve rahatsız edici bir şekilde “Evet!” diye onayladı. Ve şunu ekledi: “Bu kadar bilinçli mi düşünüyoruz bilmiyorum ama şimdi siz söyleyince, tabii ki evet.”
İçeride ve dışarıda
Ojeda'nın çizdiği ilk eksende “Senin yuta'm benim yuta'mdır” hikayesi şu şekilde gruplandırılmıştır: Nicolás Fernández Muriano; “Kokusu Emiliano Perez Garay göründüğü yerde -editöre göre- ” pandemi Yalnızlık, terkedilmişlik ve anlayamamak gibi acı veren her şey.”
“Bir Bardak Kahve” hikayesinden Julian Di Benedettokitap metroya git1913'te açılışı yapılan ilk hat olan A hattından başlıyor. Yazar, diğer insanların alanlarına dikkat eden ve saygılı olan birçok yaya tarafından paylaşılan bir takıntıyı araştırıyor: “Çöpe atabileceksen neden onu yere atalım ki? ”
“Prosedür” hikayesi Julia Diaz Luque, bu şemsiyenin altında da bulunur. Kahraman, “içeriden”, onun iznini almaya çalışır. Ev Buenos Aires'te. “Bu, yanlış bir şekilde geleneksel bir hikaye çünkü gerçeğe benzerlik maskesinin altında başka bir şeyin rahatsız edici ipuçları ortaya çıkıyor: Fütüristik hayal gücü? Eleştirel bakış? Bu ifade başka nasıl anlaşılmalıdır: 'O zaman bu göç şirketinin ofislerinden ayrılmaya karar veriyorum. ulusal bile sayılmaz mı?”
İkinci eksen “kapalı kapılar ardında” olup bitenleri araştırıyor. “Quasimodo'nun Gülümsemesi” Gabriel Avalos Abuinbir karikatüristin çekiciliğini anlatıyor amatör “deforme yüzlü” ama “Roma simetrisine sahip” bir vücuda sahip başka bir adama doğru. Ojeda, “Cinsel gerilim unutulmaz bir sona ulaşana kadar giderek artıyor” diye tahminde bulundu.
Son hikaye “Biraz daha direnin” Nicholas Hochmanbir erkek kahramanı hakkındadır ev işi ve bakım bir bebeğin Her şeyi havaya uçurmakla direnmeye devam etmek arasında bir gerilim var. “Herkese bu noktaya kadar geldiğimi, mutsuzluktan daha kötü bir ihanet olmadığını, geçtiğim hariç her şey için teşekkür ettiğimi söylemek istiyorum. Ama hayır” diyor anlatıcı.
Bir sonraki yarışma için aynı jüri tekrarlanacak bu baskıda bunun nedeni, yaygın inanışın dediği gibi, “kazanan bir takıma dokunamazsınız.”