PiKe
Member
Manuel Puig. ilk metinler Bir çalışmanın sonucudur Araştırma takımı Beşeri Bilimler Fakültesi'nden La Plata Üniversitesi, yazarın General Villegas'tan kişisel arşivi etrafında. Akademik bir proje olarak doğdu ancak genç izleyiciler de dahil olmak üzere yeni okuyuculara ulaşması teşvik edildi. Orada yayınlanıyorlar pratik olarak bilinmeyen iki malzeme: Dilimgençliğinden kalma, hiç filme alınmamış bir senaryo ve dört bölüm Anlaşmazlıkilk versiyonu Rita Hayworth'un ihaneti.
Devam etmek mümkün mü Manuel Puig gibi köklü bir yazarı okumak için yeni perspektifler açıyor? Clarín Kültürü bu haber hakkında şu kişiyle konuştu: Lea HafterLa Plata Üniversitesi'nden Mektuplar Doktorası, ENERC'den senarist, Buenos Aires Classics koleksiyonunda yayınlanan kitabın basımı ve önsözünden sorumlu. Buenos Aires eyaleti hükümeti tarafından oluşturulan devlet kamu yayıneviAynı zamanda Villegas'lı büyük romancının Buenos Aires kimliğini de vurgulamayı amaçlıyor.
–Akademik bir çalışmadan daha geniş bir okuyucu kitlesine yönelik kitap fikrine geçiş nasıl gerçekleşti?
–Graciela GoldchlukPuig arşivinden sorumlu, beni Rita Hayworth'un İhaneti'nin eleştirel-genetik baskısını yapmaya davet etti; yani: orijinal daktilo edilmiş versiyondan, metnin yaratıcı sürecini, mutasyonlarını adım adım göstermek, her çarpı işaretinin, her değişikliğin tıpkı Puig'in bıraktığı gibi birleştirilmesi. Yıllar süren çalışmanın ardından, Bu materyalin daha fazla okuyucu için değerli olabileceğini düşündük.Bu ilk versiyonlarda Puig'in kuracağı laboratuvarı görebildiğiniz için, edebiyatı için bir form ve çalışma yöntemi aramaya başlıyor: kendisinin de farkında olduğu bir şey.
–Tarzınızın halihazırda tanınabilen özellikleri nelerdir? Dilim Ve Anlaşmazlık?
–Kalem: Karakterlerin seslerinin bir araya getirilmesi, onların ne olduklarını aktarmanın bir yolu, kendi sesleri, birbirinden çok farklı, bırakın söylesinler ve onun söylemek istediğini empoze etmesinler. Daha sonra edebiyatta yer alacak olan bu çalışma Puig'in edebiyatında bir özellik olacak. Buenos Aires'e döndüğünde işi biter Dilim ve “Villegas meselesi” ile başlıyor. Bu gerçekten bir geçit.
Manuel Puig. / Clarín Arşivi.
Bir Arjantin meselesi senaryosu
1956'da bir dönemde Roma'ya çalışma gezisiManuel Puig, ünlü Cinecittâ stüdyolarını içeriden tanıdı. O zamanlar 24 yaşındaydı gelecek vadeden senaristHatta Vittorio De Sica ve René Clément'in yanında staj bile yaptı.
Ama genç adam Manuel gerçekliğe ilk alışma sürecinden geçiyor: İtalyan Mekke'sinde çekilen sinema, onu duygulandıran ve çocukluğundan beri ona eşlik eden (onlara göre gerici olduğundan şüphelenilen altın yılların Hollywood'u) değil, daha entelektüel ve kararlı bir sinemaydı. Daha sonra Puig'de yazma fikri ortaya çıktı. “%100 Arjantin temalı” bir senaryo 1959-1961 yılları arasında Buenos Aires'te kaldığı süre boyunca bunu gerçekleştirdi.
Hikayenin kahramanı, mütevazı kökenlerden gelen, yükselişte olan, biraz saf ama aynı zamanda hırslı ve çalışkan, Corrientes Bulvarı'nda başarılı olma hayali için neredeyse her şeyi yapmaya istekli bir aktris olan Nélida'dır. Arsa –komedi, istek uyandıran melodram ve belli bir pikaresk karışımı– Farrell'in başkanlığından (1944) Perón'un ilk başkanlığına kadar geçen yıllarda geçiyor.
Nélida'nın annesi mizah ve teslimiyet arasında, “O tiyatrosuyla, diğeri siyasetle meşgul” diye yakınıyor. Títín'in karakteri şöyle yanıt veriyor: “Neden şikayet ediyorsun? Bir şey olmak istiyorlar, değil mi? “Müzisyenler birliği! Başka bir karakter “Bunu kim düşünebilir ki?” diye homurdanıyor.
Manuel Puig. / Clarín Arşivi.
“Puig Peronizm'i çok yakından, çok keskin bir bakışla anlıyor: Peronizm neden, ne için geldi, karakterleri ders vermeden, bu yeni hareketin kendileri için ne anlama geldiğini, kime ses vereceğini gösterme noktasına koyuyor” diyor Hafter.
–Dilim Başlığın bahsettiği şey, kişisel “avantajlardan” büyük siyasetin sunduğu daha büyük bir avantaja kadar uzanıyor.
–Aslında bu “dilim”de Temelde bir okuma var, feminist demiyorum ama güçlü bir kadın karakterin okuması: Nélida işin başına geçince intikam almayı başarır ama kendisine baskı yapan başka bir adama bağımlı olmaktan vazgeçer. “Ben devam ederim ve bu işi hallederim.” “Dilim”de pek çok şey kazanıyor. Bu kendisini siyasetten ayıran ikili bir harekettir. Puig'in bu kadar karmaşık olmasının nedeni budur: pek çok katmanı vardır.
–Neden filme alınmadı?
– Filme alınmadı siyasi bağlam nedeniyle. Peron diyemedin. 60'lı yıllardan sonra Arjantin sineması bir dönüşüm yaşadı, estetik bir dönüşüm yaşadı ve bu senaryo o ana yakışmadı. Yine de Puig materyalden memnundu ve dolaşıma girip giremeyeceğini görmek için Buenos Aires'te bıraktı; Ayrıca onu José Martínez Suárez'e vermeyi de düşündü.. Aslında soruşturma sırasında Puig'in ulusal sinemayla olan sevgi dolu ilişkisi beni çok şaşırttı. Onun fetiş oyuncuları ve yönetmenleri vardı. Belki de romanlarından uluslararası bir yansıma aradığı için Hollywood sinemasını seven ama aynı zamanda ulusal sinemaya da hayran olan bir karakter yaratmıştır.
–Leonardo Favio için ideal bir malzeme gibi görünüyor…
–Evet, Leonardo Favio'nun bu senaryo için harika bir yönetmen olacağını düşünüyorum. Estetik sorusunu ve altın yılların sinemasına yapılan bu övgüyü anlardı.
Manuel Puig'in fotoğrafları. Fotoğraf Lucia Merle/Özel Elçi / Clarín Arşivi.
Bir yazarın arkeolojisi
1962'de Puig ailesine şunları yazdı: “Bundan sonra her şeyi gerçekliğin bana verdiği verilere dayanarak yapmak istiyorum ve Villegas'ta olağanüstü bir damarım var.” Bu mektuplar o zamanların nasıl olduğunu gösteriyor. Yazdığı eserin akıbetinin ne olacağından hâlâ emin değildi.. “İçlerinden 'bir tür roman'ın ortaya çıkabileceği karakter taslakları mı?” diye konuştu.
Aslında, Anlaşmazlık (1962) hala otobiyografik verileri koruyor kısa süre sonra kesin isimlerle değiştirilecek olan isimler Rita Hayworth'un İhaneti (1968).
“Anlaşmazlık dır-dir romanın çok ham hali ve çok sert. Bu bir darbe. O zaman Puig yumuşamanın, okuyucunun içine girmenin yollarını görecektir çünkü o, edebiyatın iletişim biçimleriyle ilgilenmektedir. Pek çok sinema söylemi getirecek: uzun konuşmalar, daha çok klasik sinemadan ve bu ritmi edebiyata taşıyacak. Sadece motif olarak sinemayla değil, aynı zamanda film yazarlığıyla da ilgilendi.. Edebiyatta buna çok nadir rastlanır” diyor Hafter, romanın kitapta sunulan versiyonu hakkında. “Okuyucuların ne düşüneceğini merak ettik ama çalışma memnuniyetle karşılandı.”
–Ariel Schettini, Puig'in hem kitapçılarda (en çok satanlar pazarında) hem de Akademi'de başarılı olabilen birkaç Arjantinli yazardan biri olduğunu ileri sürdü. Bu değerlendirmeye katılıyor musunuz?
-Tamamen katılıyorum. Edebiyatının imrenilecek kapasitesi. Akademide yaptığımız çalışmalara paralel olarak toplumla bağ kurmak bizim için her zaman bir kaygıdır. Bir metinden keyif almak isteyen okuyucunun isteklerine göre bazı sonuçları gösterin. Bu kitap kütüphanelerde dağıtılmak ve genç okuyucu kitlesine hitap etmek üzere tasarlandığından, biz de bunları göstermekle ilgilendik. yazar olmaya başlayan biri. Biraz unutulmuş bir gerçek, onu Buenos Aires'ten bir yazar yapmanın artısıydı.
–Puig'in üretimi yer değiştirmelerle belirleniyor gibi görünüyor: Villegas'tan Buenos Aires'e, Buenos Aires'ten Avrupa'ya vb. Bu mesafe yazmanın şartı mıydı?
-Evet, kendi bağlamında yabancıdır. Burası senin yerin değil. Ve sonra bu koşulu alın. Sesini bulmasını sağlayan da bu mesafedir. Bunun gerekli olduğunu ve bu sürecin bir parçası olduğunu düşünüyorum: Yerle, söyleme biçimleriyle, etrafındaki her şeyle, önyargılarla bu mesafeye geri dönmek ve onun yazı malzemesinin ne olacağını tanımak, çünkü o hakkında yazıyor ne biliyorsun. Ama bunu dışarıdan yapıyor, bir yabancıya dönüşüyor… ve paradoksal olarak, artık neredeyse hiç Arjantinli yok.
Manuel Puig Erken metinler bu siteden indirilebilir.
Devam etmek mümkün mü Manuel Puig gibi köklü bir yazarı okumak için yeni perspektifler açıyor? Clarín Kültürü bu haber hakkında şu kişiyle konuştu: Lea HafterLa Plata Üniversitesi'nden Mektuplar Doktorası, ENERC'den senarist, Buenos Aires Classics koleksiyonunda yayınlanan kitabın basımı ve önsözünden sorumlu. Buenos Aires eyaleti hükümeti tarafından oluşturulan devlet kamu yayıneviAynı zamanda Villegas'lı büyük romancının Buenos Aires kimliğini de vurgulamayı amaçlıyor.
–Akademik bir çalışmadan daha geniş bir okuyucu kitlesine yönelik kitap fikrine geçiş nasıl gerçekleşti?
–Graciela GoldchlukPuig arşivinden sorumlu, beni Rita Hayworth'un İhaneti'nin eleştirel-genetik baskısını yapmaya davet etti; yani: orijinal daktilo edilmiş versiyondan, metnin yaratıcı sürecini, mutasyonlarını adım adım göstermek, her çarpı işaretinin, her değişikliğin tıpkı Puig'in bıraktığı gibi birleştirilmesi. Yıllar süren çalışmanın ardından, Bu materyalin daha fazla okuyucu için değerli olabileceğini düşündük.Bu ilk versiyonlarda Puig'in kuracağı laboratuvarı görebildiğiniz için, edebiyatı için bir form ve çalışma yöntemi aramaya başlıyor: kendisinin de farkında olduğu bir şey.
–Tarzınızın halihazırda tanınabilen özellikleri nelerdir? Dilim Ve Anlaşmazlık?
–Kalem: Karakterlerin seslerinin bir araya getirilmesi, onların ne olduklarını aktarmanın bir yolu, kendi sesleri, birbirinden çok farklı, bırakın söylesinler ve onun söylemek istediğini empoze etmesinler. Daha sonra edebiyatta yer alacak olan bu çalışma Puig'in edebiyatında bir özellik olacak. Buenos Aires'e döndüğünde işi biter Dilim ve “Villegas meselesi” ile başlıyor. Bu gerçekten bir geçit.
Manuel Puig. / Clarín Arşivi.
Bir Arjantin meselesi senaryosu
1956'da bir dönemde Roma'ya çalışma gezisiManuel Puig, ünlü Cinecittâ stüdyolarını içeriden tanıdı. O zamanlar 24 yaşındaydı gelecek vadeden senaristHatta Vittorio De Sica ve René Clément'in yanında staj bile yaptı.
Ama genç adam Manuel gerçekliğe ilk alışma sürecinden geçiyor: İtalyan Mekke'sinde çekilen sinema, onu duygulandıran ve çocukluğundan beri ona eşlik eden (onlara göre gerici olduğundan şüphelenilen altın yılların Hollywood'u) değil, daha entelektüel ve kararlı bir sinemaydı. Daha sonra Puig'de yazma fikri ortaya çıktı. “%100 Arjantin temalı” bir senaryo 1959-1961 yılları arasında Buenos Aires'te kaldığı süre boyunca bunu gerçekleştirdi.
Hikayenin kahramanı, mütevazı kökenlerden gelen, yükselişte olan, biraz saf ama aynı zamanda hırslı ve çalışkan, Corrientes Bulvarı'nda başarılı olma hayali için neredeyse her şeyi yapmaya istekli bir aktris olan Nélida'dır. Arsa –komedi, istek uyandıran melodram ve belli bir pikaresk karışımı– Farrell'in başkanlığından (1944) Perón'un ilk başkanlığına kadar geçen yıllarda geçiyor.
Nélida'nın annesi mizah ve teslimiyet arasında, “O tiyatrosuyla, diğeri siyasetle meşgul” diye yakınıyor. Títín'in karakteri şöyle yanıt veriyor: “Neden şikayet ediyorsun? Bir şey olmak istiyorlar, değil mi? “Müzisyenler birliği! Başka bir karakter “Bunu kim düşünebilir ki?” diye homurdanıyor.
“Puig Peronizm'i çok yakından, çok keskin bir bakışla anlıyor: Peronizm neden, ne için geldi, karakterleri ders vermeden, bu yeni hareketin kendileri için ne anlama geldiğini, kime ses vereceğini gösterme noktasına koyuyor” diyor Hafter.
–Dilim Başlığın bahsettiği şey, kişisel “avantajlardan” büyük siyasetin sunduğu daha büyük bir avantaja kadar uzanıyor.
–Aslında bu “dilim”de Temelde bir okuma var, feminist demiyorum ama güçlü bir kadın karakterin okuması: Nélida işin başına geçince intikam almayı başarır ama kendisine baskı yapan başka bir adama bağımlı olmaktan vazgeçer. “Ben devam ederim ve bu işi hallederim.” “Dilim”de pek çok şey kazanıyor. Bu kendisini siyasetten ayıran ikili bir harekettir. Puig'in bu kadar karmaşık olmasının nedeni budur: pek çok katmanı vardır.
–Neden filme alınmadı?
– Filme alınmadı siyasi bağlam nedeniyle. Peron diyemedin. 60'lı yıllardan sonra Arjantin sineması bir dönüşüm yaşadı, estetik bir dönüşüm yaşadı ve bu senaryo o ana yakışmadı. Yine de Puig materyalden memnundu ve dolaşıma girip giremeyeceğini görmek için Buenos Aires'te bıraktı; Ayrıca onu José Martínez Suárez'e vermeyi de düşündü.. Aslında soruşturma sırasında Puig'in ulusal sinemayla olan sevgi dolu ilişkisi beni çok şaşırttı. Onun fetiş oyuncuları ve yönetmenleri vardı. Belki de romanlarından uluslararası bir yansıma aradığı için Hollywood sinemasını seven ama aynı zamanda ulusal sinemaya da hayran olan bir karakter yaratmıştır.
–Leonardo Favio için ideal bir malzeme gibi görünüyor…
–Evet, Leonardo Favio'nun bu senaryo için harika bir yönetmen olacağını düşünüyorum. Estetik sorusunu ve altın yılların sinemasına yapılan bu övgüyü anlardı.
Bir yazarın arkeolojisi
1962'de Puig ailesine şunları yazdı: “Bundan sonra her şeyi gerçekliğin bana verdiği verilere dayanarak yapmak istiyorum ve Villegas'ta olağanüstü bir damarım var.” Bu mektuplar o zamanların nasıl olduğunu gösteriyor. Yazdığı eserin akıbetinin ne olacağından hâlâ emin değildi.. “İçlerinden 'bir tür roman'ın ortaya çıkabileceği karakter taslakları mı?” diye konuştu.
Aslında, Anlaşmazlık (1962) hala otobiyografik verileri koruyor kısa süre sonra kesin isimlerle değiştirilecek olan isimler Rita Hayworth'un İhaneti (1968).
“Anlaşmazlık dır-dir romanın çok ham hali ve çok sert. Bu bir darbe. O zaman Puig yumuşamanın, okuyucunun içine girmenin yollarını görecektir çünkü o, edebiyatın iletişim biçimleriyle ilgilenmektedir. Pek çok sinema söylemi getirecek: uzun konuşmalar, daha çok klasik sinemadan ve bu ritmi edebiyata taşıyacak. Sadece motif olarak sinemayla değil, aynı zamanda film yazarlığıyla da ilgilendi.. Edebiyatta buna çok nadir rastlanır” diyor Hafter, romanın kitapta sunulan versiyonu hakkında. “Okuyucuların ne düşüneceğini merak ettik ama çalışma memnuniyetle karşılandı.”
–Ariel Schettini, Puig'in hem kitapçılarda (en çok satanlar pazarında) hem de Akademi'de başarılı olabilen birkaç Arjantinli yazardan biri olduğunu ileri sürdü. Bu değerlendirmeye katılıyor musunuz?
-Tamamen katılıyorum. Edebiyatının imrenilecek kapasitesi. Akademide yaptığımız çalışmalara paralel olarak toplumla bağ kurmak bizim için her zaman bir kaygıdır. Bir metinden keyif almak isteyen okuyucunun isteklerine göre bazı sonuçları gösterin. Bu kitap kütüphanelerde dağıtılmak ve genç okuyucu kitlesine hitap etmek üzere tasarlandığından, biz de bunları göstermekle ilgilendik. yazar olmaya başlayan biri. Biraz unutulmuş bir gerçek, onu Buenos Aires'ten bir yazar yapmanın artısıydı.
–Puig'in üretimi yer değiştirmelerle belirleniyor gibi görünüyor: Villegas'tan Buenos Aires'e, Buenos Aires'ten Avrupa'ya vb. Bu mesafe yazmanın şartı mıydı?
-Evet, kendi bağlamında yabancıdır. Burası senin yerin değil. Ve sonra bu koşulu alın. Sesini bulmasını sağlayan da bu mesafedir. Bunun gerekli olduğunu ve bu sürecin bir parçası olduğunu düşünüyorum: Yerle, söyleme biçimleriyle, etrafındaki her şeyle, önyargılarla bu mesafeye geri dönmek ve onun yazı malzemesinin ne olacağını tanımak, çünkü o hakkında yazıyor ne biliyorsun. Ama bunu dışarıdan yapıyor, bir yabancıya dönüşüyor… ve paradoksal olarak, artık neredeyse hiç Arjantinli yok.
Manuel Puig Erken metinler bu siteden indirilebilir.