PiKe
Member
Birincisi, açgözlülüktü: o bilinmeyen kitaplar bilinmeyen kısaltma UDPArjantinli okuyucular için hiçbir şey ifade etmeyen ama zaman zaman ortaya çıkıyorlardı Üstün kalitesi ve Şilili yazarlarının yanı sıra bazı yerel yazarlarıyla şehrin çok önemli satış noktalarında. Sonra oburluk ortaya çıktı: Kitapları satın alan ve satın alan insan sıkıntısı yoktu. Onlar dağ sırasını geçerken onları bekliyordum Çılgın yerel döviz değişimleri için rahatsız edici fiyatlar ödedikten sonra. Bu şekilde geldiler Küçük kız kardeş, Silvina Ocampo hakkında yazdığı biyografik makale Mariana Enriquez bugün tanıdığımız uluslararası bir figür olmadan hemen önce. Tarafından düzenlenen profillerin hacimleri Leila Guerriero, Kötü olanlar, lanetliler ve onun Amerikan uçağı göz kamaştırıcı turkuaz kapaklı. Ayrıca test Saer Bölgesiile ilgili Beatriz Sarlo. Bilgi kulaktan kulağa yayıldı Universidad Diego Portales adında bir yayıneviAma gök gürleyen ilahi ceza değil, ödüldü.
Palermo'daki bir kitapçının kafeteryasında editör Felipe Gana Hafızayla eğleniyor. Ediciones UDP'nin yazı işleri koordinatörüdür ve ilk açıkladığı şey şu: bir fark var Üniversite kitapları yayınlayan bir kurum ile kitap yayınlayan bir kurum arasında bir üniversiteye ait. Röportajında söylediği ikinci şey: Clarín Kültürüoluşturmak için yirmi yıl harcadıkları katalog bu Buenos Aires'te kalmaya geldim Arjantin'deki yeni dağıtım ve basım anlaşması sayesinde. En tanınmış koleksiyonların ve kitaplarının burada daha fazla kitapçıya ulaşması hedefiyle And Dağları'nı geçti.
Açıkça Şilili olmasına rağmen, Ediciones UDP'de en az yarım düzine yayınlanmış Arjantinli yazar var: Sarlo, Guerriero ve Enriquez'in yanı sıra Luis Chitarroni, María Moreno, Pedro Mairal, Mauro Libertella, Eduardo Cozarinsky, César Aira, Martín Kohan, Mercedes Halfon, Fabián Casas ve Alan Pauls. Birazdan Felipe Gana aynı yerde yazarlar Libertella ve Halfon'la bu pulların özellikleri hakkında konuşacak ve espri tekrarlanacak: Şilili bir yayınevi için çok fazla Arjantinli var.
– Arjantinli üniversite yayıncıları, örneğin Eudeba, Ediciones UNQ veya Editorial UNLP, bu kurumlarda üretilen bilginin yayınlanmasına odaklanan kataloglara sahiptir. UDP Yayınevi ise çok farklı. Bu nasıl açıklanıyor?
–Bunu tanımlamanın iyi bir yolu, bir üniversite yayınevi olduğunu söylemek ve üniversite basını değil. Açıkçası University of California Press değil, bir üniversite bünyesinde faaliyet gösteren, elbette profesörlerin kendi materyallerini basan ve her zaman yıllık üretimin bir yüzdesini ima eden bir yayınevidir, ancak gücümüz ve şöhretimiz şiirde ve edebiyatta.
Felipe Gana'yla röportaj. Fotoğraflar: Emmanuel Fernández.
–Yayınevi 1986 yılında kuruldu. Hangi noktada bu kadar farklı bir profile kavuştu?
–80'lerde, UDP de çok küçük bir üniversite iken, yayıncı çalışma materyalleri oluşturdu. 2003 yılında Matías Rivas yönetimi devraldığında tüm plan değişti ve ana koleksiyonlar oluşturulur: Şiir (Nicanor Parra, Gabriela Mistral, Pablo Neruda, Vicente Huidobro, Enrique Lihn ve Fernando Pessoa'nın kitaplarıyla birlikte), Ayak izi (José Donoso, Carlos Droguett'in metinleri ve Roberto Bolaño ile yapılan konuşmalar ile birlikte) ve biyografileri Başkalarının Hayatları. 2007 yılına gelindiğinde zaten kurulmuştu ve çok iyi bir kataloğum vardı yıllık yüksek üretime ek olarak, on yıllık başlıkla. Salvador Allende'ye yönelik darbenin 40. yıldönümünün anıldığı 2013 yılında 40 yenilik yayımlandı. Şu anda, Yılda 23 fiziksel oyun yayınlıyoruz artı biraz dijital.
–Edebi katalog hazırlayarak ama bir üniversite yayınevi olarak (bürokrasilere ve resmi karar almaya tabi olarak), diğer edebiyat yayıncılarıyla imkanları olmadan rekabet ederler. Yazarların listesini nasıl oluşturuyorsunuz ve onları baştan çıkarmayı nasıl başarıyorsunuz?
–Uzun telefon görüşmeleri ile. Şaka değil: Yönetim kurulu Matías Rivas ile birlikte, Günde yaklaşık iki saat telefonda konuşuyoruz ve konular tam olarak şunlar: yazarlar, kitaplar, ne yapıyoruz, ne yapacağız, bunları nasıl yapacağız… Sonra, evet, tam bir kurumsal aşama var; tekliflerimiz onaylanabilir veya reddedilebilirancak yayıncının markasının kazandığı ivme tam olarak şiir ve edebiyat kataloğuna odaklandı. Bu onu çok saygın kılıyor.
–Çok değil yıllar önce Buenos Aires'teki yayınevinden kitap satın almak çok zordu. Çok az başlığı, çok az nüshası vardı ve bunlar yalnızca bir avuç kitapçıda bulunabiliyordu. Bu son zamanlarda değişti: ne oldu?
–Cevap basit: dağıtım. Artık Big Sur bizi Şili'de ve ayrıca Arjantin'de dağıtıyor ve başlıklar da burada basılıyor. Bu şekilde rafta saklanan küçük bir kitaptan, sergilenecek bir kitap yığınına dönüştük. Biyografisiyle oldu Pedro Lemebel (Çılgın güçlü, Pedro Lemebel'in Portresi, Óscar Contardo tarafından), geçen yıl bastık Her yerde yabancı: Witold Gombrowicz'in Arjantin günleri. ile ilgili Mercedes Halfon ve bu yıl, Aşk şiirleriile ilgili Idea Vilariño Ve Ricardo Piglia açık havadaile ilgili Mauro Libertella.
– Şili'deki bir yayınevinde Arjantin'den bu kadar çok yazarın bulunmasını nasıl açıklıyorsunuz? Burada bunun tersi çok daha az oluyor.
– Prensip olarak şununla ilgili olduğunu düşünüyorum: bu yazarlarla yakınlık, Leila Guerriero'yla, yakın olduğum Edgardo Cozarinsky'yle, Fabián Casas'la. Ayrıca, Dışarıdan editörlerimiz ve çevirmenlerimiz var ve onlar da bize yazar getiriyorlar. Hepimiz aynı şekilde çalışıyoruz: konuşuyoruz, birlikte düşünüyoruz, nasıl devam ettiğimizi görüyoruz. Bazen bir karakter düşünürüz ve ona bir biyografi vermenin ilginç olacağını düşünürüz ve ideal bir yazar ararız. Kitap böyle doğdu Küçük kız kardeş Örneğin Mariana Enriquez tarafından.
Felipe Gana'yla röportaj. Fotoğraflar: Emmanuel Fernández.
– Leila Guerriero'nun editörlüğünü yaptığı, Latin Amerika'nın her yerinden farklı ülkelerden gazeteciler tarafından yazılan insan profillerinin yer aldığı oldukça bölgesel bir dizi. Bu destan nasıl devam ediyor?
–Bunların yapımı zor ve çok pahalı kitaplar çünkü çok yazarı var ve hepsi ücretli. Ayrıca, hacimli olmaları ve çok fazla iş gerektirmeleri nedeniyle basılması pahalıdır. Bunlarda Leila ile yayınevinin müdürü arasında saatlerce süren konuşmalar var. Ama bunu tahmin edebiliyorum Zaten projelendirilen bir tane daha var.
–Yayınevi nasıl finanse ediliyor?
–Üniversite bizi finanse ediyor ve satışlarla telafi ediliyor ama bunlar aşırı kârı olmayan kitaplar. Yazarlara ve editörlere iyi ödeme yapmayı önemsiyoruz.
– Şu anda içinde bulunduğu zorluklara rağmen Arjantin pazarıyla neden ilgileniyorsunuz?
– Şili pazarından çok daha büyük bir pazar. Bizimki çok küçük ve mesela 2000 basılan bir kitabın halihazırda ciddi bir tirajı var. Lemebel'in daha fazla tiraja sahip olan biyografisinde de aynı durum başımıza geldi, ancak bir başka güzel ve ilginç olay da Şiir koleksiyonunda yaşananlardır: Sürekli satılan kitaplardır, ayrıca Arjantin'de. Nicanor Parra, Poesía Reunida Enrique Linh tarafından üretilenler ortaya çıktıklarında satışlarda zirveye ulaşabilirler, ancak sonra sürekli olarak, bilmiyorum, ayda 50 ya da 60 adet çıkarmaya devam ediyorlar.
–Arjantin'deki varlığınızı genişletmenin yanı sıra başka hangi ülkelerle ilgileniyorsunuz?
–Uruguay Ayrıca, Peru biraz ve onları çantaya alıyoruz Kolombiya. Ancak bölgedeki dağıtım ağı çok kırılgan olduğundan toplama ve izleme görevi çok karmaşık hale geliyor.
–Yayınevinin 20. yılında Buenos Aires'e yaptığınız ilk kurumsal ziyaret mi bu?
–Bu ilk kez ve çok pahalıama faydası olacağını düşünüyorum. Kitapçılarla konuşacağız ve sonra dışarı çıkıp daha fazla kitapçıyı ziyaret edeceğim. Buradaki fikir, devrede muhatap olmaktır.
–Ve okuyucuları düşünüyorum. Yayıncının burada en çok ilginizi çekebilecek son üç kitabının hangileri olduğunu düşünüyorsunuz?
–Özel bir sevgim var Her yerde yabancı: Witold Gombrowicz'in Arjantin günleri, Mercedes Halfon'dan; o zaman derdim ki Parantez içindeki bir adam: Mario Levrero'nun portresi Mauro Libertella'nın yazısı. Ve sonunda varsayımsal hayatlarFleur Jaeggy'nin yazdığı üç yazarın üç küçük profili: Thomas De Quincey, John Keats ve Marcel Schwob.
Palermo'daki bir kitapçının kafeteryasında editör Felipe Gana Hafızayla eğleniyor. Ediciones UDP'nin yazı işleri koordinatörüdür ve ilk açıkladığı şey şu: bir fark var Üniversite kitapları yayınlayan bir kurum ile kitap yayınlayan bir kurum arasında bir üniversiteye ait. Röportajında söylediği ikinci şey: Clarín Kültürüoluşturmak için yirmi yıl harcadıkları katalog bu Buenos Aires'te kalmaya geldim Arjantin'deki yeni dağıtım ve basım anlaşması sayesinde. En tanınmış koleksiyonların ve kitaplarının burada daha fazla kitapçıya ulaşması hedefiyle And Dağları'nı geçti.
Açıkça Şilili olmasına rağmen, Ediciones UDP'de en az yarım düzine yayınlanmış Arjantinli yazar var: Sarlo, Guerriero ve Enriquez'in yanı sıra Luis Chitarroni, María Moreno, Pedro Mairal, Mauro Libertella, Eduardo Cozarinsky, César Aira, Martín Kohan, Mercedes Halfon, Fabián Casas ve Alan Pauls. Birazdan Felipe Gana aynı yerde yazarlar Libertella ve Halfon'la bu pulların özellikleri hakkında konuşacak ve espri tekrarlanacak: Şilili bir yayınevi için çok fazla Arjantinli var.
– Arjantinli üniversite yayıncıları, örneğin Eudeba, Ediciones UNQ veya Editorial UNLP, bu kurumlarda üretilen bilginin yayınlanmasına odaklanan kataloglara sahiptir. UDP Yayınevi ise çok farklı. Bu nasıl açıklanıyor?
–Bunu tanımlamanın iyi bir yolu, bir üniversite yayınevi olduğunu söylemek ve üniversite basını değil. Açıkçası University of California Press değil, bir üniversite bünyesinde faaliyet gösteren, elbette profesörlerin kendi materyallerini basan ve her zaman yıllık üretimin bir yüzdesini ima eden bir yayınevidir, ancak gücümüz ve şöhretimiz şiirde ve edebiyatta.
Felipe Gana'yla röportaj. Fotoğraflar: Emmanuel Fernández.
–Yayınevi 1986 yılında kuruldu. Hangi noktada bu kadar farklı bir profile kavuştu?
–80'lerde, UDP de çok küçük bir üniversite iken, yayıncı çalışma materyalleri oluşturdu. 2003 yılında Matías Rivas yönetimi devraldığında tüm plan değişti ve ana koleksiyonlar oluşturulur: Şiir (Nicanor Parra, Gabriela Mistral, Pablo Neruda, Vicente Huidobro, Enrique Lihn ve Fernando Pessoa'nın kitaplarıyla birlikte), Ayak izi (José Donoso, Carlos Droguett'in metinleri ve Roberto Bolaño ile yapılan konuşmalar ile birlikte) ve biyografileri Başkalarının Hayatları. 2007 yılına gelindiğinde zaten kurulmuştu ve çok iyi bir kataloğum vardı yıllık yüksek üretime ek olarak, on yıllık başlıkla. Salvador Allende'ye yönelik darbenin 40. yıldönümünün anıldığı 2013 yılında 40 yenilik yayımlandı. Şu anda, Yılda 23 fiziksel oyun yayınlıyoruz artı biraz dijital.
–Edebi katalog hazırlayarak ama bir üniversite yayınevi olarak (bürokrasilere ve resmi karar almaya tabi olarak), diğer edebiyat yayıncılarıyla imkanları olmadan rekabet ederler. Yazarların listesini nasıl oluşturuyorsunuz ve onları baştan çıkarmayı nasıl başarıyorsunuz?
–Uzun telefon görüşmeleri ile. Şaka değil: Yönetim kurulu Matías Rivas ile birlikte, Günde yaklaşık iki saat telefonda konuşuyoruz ve konular tam olarak şunlar: yazarlar, kitaplar, ne yapıyoruz, ne yapacağız, bunları nasıl yapacağız… Sonra, evet, tam bir kurumsal aşama var; tekliflerimiz onaylanabilir veya reddedilebilirancak yayıncının markasının kazandığı ivme tam olarak şiir ve edebiyat kataloğuna odaklandı. Bu onu çok saygın kılıyor.
–Çok değil yıllar önce Buenos Aires'teki yayınevinden kitap satın almak çok zordu. Çok az başlığı, çok az nüshası vardı ve bunlar yalnızca bir avuç kitapçıda bulunabiliyordu. Bu son zamanlarda değişti: ne oldu?
–Cevap basit: dağıtım. Artık Big Sur bizi Şili'de ve ayrıca Arjantin'de dağıtıyor ve başlıklar da burada basılıyor. Bu şekilde rafta saklanan küçük bir kitaptan, sergilenecek bir kitap yığınına dönüştük. Biyografisiyle oldu Pedro Lemebel (Çılgın güçlü, Pedro Lemebel'in Portresi, Óscar Contardo tarafından), geçen yıl bastık Her yerde yabancı: Witold Gombrowicz'in Arjantin günleri. ile ilgili Mercedes Halfon ve bu yıl, Aşk şiirleriile ilgili Idea Vilariño Ve Ricardo Piglia açık havadaile ilgili Mauro Libertella.
– Şili'deki bir yayınevinde Arjantin'den bu kadar çok yazarın bulunmasını nasıl açıklıyorsunuz? Burada bunun tersi çok daha az oluyor.
– Prensip olarak şununla ilgili olduğunu düşünüyorum: bu yazarlarla yakınlık, Leila Guerriero'yla, yakın olduğum Edgardo Cozarinsky'yle, Fabián Casas'la. Ayrıca, Dışarıdan editörlerimiz ve çevirmenlerimiz var ve onlar da bize yazar getiriyorlar. Hepimiz aynı şekilde çalışıyoruz: konuşuyoruz, birlikte düşünüyoruz, nasıl devam ettiğimizi görüyoruz. Bazen bir karakter düşünürüz ve ona bir biyografi vermenin ilginç olacağını düşünürüz ve ideal bir yazar ararız. Kitap böyle doğdu Küçük kız kardeş Örneğin Mariana Enriquez tarafından.
– Leila Guerriero'nun editörlüğünü yaptığı, Latin Amerika'nın her yerinden farklı ülkelerden gazeteciler tarafından yazılan insan profillerinin yer aldığı oldukça bölgesel bir dizi. Bu destan nasıl devam ediyor?
–Bunların yapımı zor ve çok pahalı kitaplar çünkü çok yazarı var ve hepsi ücretli. Ayrıca, hacimli olmaları ve çok fazla iş gerektirmeleri nedeniyle basılması pahalıdır. Bunlarda Leila ile yayınevinin müdürü arasında saatlerce süren konuşmalar var. Ama bunu tahmin edebiliyorum Zaten projelendirilen bir tane daha var.
–Yayınevi nasıl finanse ediliyor?
–Üniversite bizi finanse ediyor ve satışlarla telafi ediliyor ama bunlar aşırı kârı olmayan kitaplar. Yazarlara ve editörlere iyi ödeme yapmayı önemsiyoruz.
– Şu anda içinde bulunduğu zorluklara rağmen Arjantin pazarıyla neden ilgileniyorsunuz?
– Şili pazarından çok daha büyük bir pazar. Bizimki çok küçük ve mesela 2000 basılan bir kitabın halihazırda ciddi bir tirajı var. Lemebel'in daha fazla tiraja sahip olan biyografisinde de aynı durum başımıza geldi, ancak bir başka güzel ve ilginç olay da Şiir koleksiyonunda yaşananlardır: Sürekli satılan kitaplardır, ayrıca Arjantin'de. Nicanor Parra, Poesía Reunida Enrique Linh tarafından üretilenler ortaya çıktıklarında satışlarda zirveye ulaşabilirler, ancak sonra sürekli olarak, bilmiyorum, ayda 50 ya da 60 adet çıkarmaya devam ediyorlar.
–Arjantin'deki varlığınızı genişletmenin yanı sıra başka hangi ülkelerle ilgileniyorsunuz?
–Uruguay Ayrıca, Peru biraz ve onları çantaya alıyoruz Kolombiya. Ancak bölgedeki dağıtım ağı çok kırılgan olduğundan toplama ve izleme görevi çok karmaşık hale geliyor.
–Yayınevinin 20. yılında Buenos Aires'e yaptığınız ilk kurumsal ziyaret mi bu?
–Bu ilk kez ve çok pahalıama faydası olacağını düşünüyorum. Kitapçılarla konuşacağız ve sonra dışarı çıkıp daha fazla kitapçıyı ziyaret edeceğim. Buradaki fikir, devrede muhatap olmaktır.
–Ve okuyucuları düşünüyorum. Yayıncının burada en çok ilginizi çekebilecek son üç kitabının hangileri olduğunu düşünüyorsunuz?
–Özel bir sevgim var Her yerde yabancı: Witold Gombrowicz'in Arjantin günleri, Mercedes Halfon'dan; o zaman derdim ki Parantez içindeki bir adam: Mario Levrero'nun portresi Mauro Libertella'nın yazısı. Ve sonunda varsayımsal hayatlarFleur Jaeggy'nin yazdığı üç yazarın üç küçük profili: Thomas De Quincey, John Keats ve Marcel Schwob.