“Arjantin Titanik’inin kazası gibi az bilinen olaylar hakkında yazmayı seviyorum”

1930’larda güney Ushuaia, tarafından seçilen ortamdır. Gabriela Exilart son romanı için Yusufçuk uçuşuTarihsel bir olay örgüsünü büyülü gerçekçilik dokunuşlarıyla birleştiren. Kimlik, kökler, sevgi, gelişme ve kabullenme, yazarın konuşmayı seçtiği terimlerden bazılarıdır. Dünyanın öbür ucunda hapse girene kadar bir aile sırrını anlamaya çalışan genç bir kadın olan Clara’nın hikayesi.

Seyahat ettiği geminin kazası ve kendisine yöneltilen beklenmedik bir suçla itham edilmesi, yolculuğunu karmaşık hale getirecektir ancak Clara, zorlukların ve düşmanlığın ortasında, hiç beklemediği bir yerde yeni arkadaşlar ve aşk bulacaktır. Yazar konuştu Clarín Kültürü.

–Romanı o dönemde Ushuaia’da kurgulamaya sizi çeken şey neydi?

–Beni asıl çeken şey ortamdı, önceki romanımda zaten üzerinde çalıştığım bir ortam. Kadınların fısıltısıve hapishaneye, o zamanın tüm hapishane hayatına fazlasıyla bağımlı hale gelmişti.

Ardından, bir zamanlar Arjantin Titanik’i olduğu söylenen bir yolcu gemisi olan Monte Cervantes’in, bir gezi yaptıktan sonra Beagle Kanalı kıyısında batan ve bana biraz küçük gibi gelen batması. -bilinen bir hikaye.

Tarihte az bilinen olaylar hakkında yazmayı seviyorum ve anlatmak istediğim diğer tüm alt konuların tetikleyicisi olarak gemi kazasını yeniden canlandırmak istedim.

–Kendinizi tekrar etmekten hoşlanmadığınız, değişmeyi sevdiğiniz çok şey söylüyorsunuz, öncekilere göre bu romanda hangi anlamda değişiklik aradınız?

–Birincisi belki de son anlattığımlardan farklı olan kadın karakter ve büyülü gerçekçiliğe yer verilmesi meselesi. Bence bu romanın yeniliği de bu. Ayrıca bu bir başrol çiftinin yürüttüğü bir hikaye değil.

Romanda sanki inci bir kolye gibi dizilmiş ve hikayeyi ileriye taşıyan birçok hikaye var ama bu sadece başroldeki bir çiftin aşk hikayesi değil, bunu istemedim.

Bunların gemi kazası, suç ve cinayetle bağlantılı farklı tematik eksenler olmasını istedim. Okuyucunun birkaç hikaye seçeneğine sahip olması için birkaç satır atın. Ve bence büyülü gerçekçilik olayı ona daha fantastik bir ton kazandırdı ve aynı zamanda zıtlıklarla oynamamı sağladı: hapishane, hapsedilme, kaçış, yusufçuklar, akbaba, özgürlük. Bu aynı zamanda bu kontrpuanı yapmamı da sağladı.

–Clara’yı oldukça bencil bir insan olarak tanımlıyorsunuz, neden bu kişiliğe sahip bir kahraman yaratmak istediniz?

–İnsan bencildir. Bazen bencilliğin kötü bir şey olduğu düşünülür. Kendini düşünmek, kendine öncelik vermek o kadar da kötü olmamalı çünkü önce sen kendini sevmezsen kimse seni sevmez. Bunun da ötesinde, özellikle kocasına karşı bencil tavırları var.

Bu aynı zamanda onu insan yaptı çünkü hiçbir kusuru olmayan, tamamıyla erdemli olan mükemmel karakterler yaratmaktan hoşlanmıyorum. Ve pek çok kusuru olan bir insandır. Cevaplarından, kendi hayal gücünden, gördüklerinden ya da varsaydıklarından yola çıkarak, babasını, erkek kardeşini ya da kendi kocasını düşünmeden bütün bir fikir oluşturuyor.

Kendisi bunu gerçekte çok iyi yapabilecek bir karakter, bu yüzden pek de sevimli olmayan karakterlere mümkün olan en makul arka planı vermeye çalışıyorum.

–Ayrıca artık gençler arasındaki aşk hikayelerini anlatmakla ilgilendiğinizi de söylediniz. Çünkü?

–Kendimi harika hissedeceğim. Sanki ilk aşklarıma geri dönüyormuşum gibi hissettim. Çünkü hayatın ikinci veya üçüncü dönemindeki aşk, kırk yaşlarındaki aşk, yirmili yaşlarındaki bir çiftin aşkıyla aynı şey değildir.

Belki daha masum, belki daha taze, daha devrimci, daha aktif, daha az hoşgörülü ilk aşklardır bunlar. İnsan yaşlandığında, daha yerleşik olduğunda, aşk onun daha sakin olduğu anlamına gelmez, kişinin zaten daha biçimli olduğu anlamına gelir. Ben de o aceleci ve genç aşklara biraz geri dönmek istedim.

–Romanda Yagan kültürüne ait karakterler bulunmaktadır. Araştırma sürecinde dikkatinizi ne çekti ya da o kültüre dair neler keşfettiniz?

– Ritüeller. Ritüellere, şamanın sözlerine, hayatındaki dönüşümlere veya dönüm noktalarına olan körü körüne inanç dikkatimi çekti. Artık ataların tıbbına bir tür geri dönüş var; onların çokça uyguladıkları ruhun iyileştirilmesiyle ilgili her şey.

Bir zaman döngüsü ve tekrarlanan şeyler var ve bilim dışı sayılabilecek inançlardan o kadar da uzak değiliz. Sonra, onlara dayatılan beyaz adamın hayatına katlanmak zorunda kaldıkları adaptasyon da. Ushuaia’ya giden herkes yazın bile havanın soğuk olduğunu bilir.

Ve bu güvencesiz hayata adapte olup hayatta kaldılar ve daha sonra giyinmek ve deri giymek zorunda kaldıklarında, kıyafet giymeye alışık olmadıkları için enfeksiyonlar başladı. Dikkatimi çektikleri sosyal organizasyon.

Topluluktaki her bireyin belirli bir işlevi vardı; kadınlar yüzüyordu ve erkekler de avlanıyordu; dolayısıyla toplum işlevlere çok bölünmüştü, ilginç bir sosyal organizasyon. Tüm bunları Warhu’nun annesi ve büyükannesinin hikayesinden anlatıyorum çünkü bunlar bana toplumun örgütlenmesinde çarpıcı konular gibi göründü.

–Başlıktaki yusufçuklar sizin için neyi temsil ediyor?

–Yusufçuk benim için dönüşümdür, değişimdir. Romanda duyuru kadar dönüşümü simgeliyor mu bilemiyorum. Yusufçuklar bazı şeyleri duyurur: varışları, vedaları, yaşamı, ölümü.

Ama sonuçta yusufçuk bir dönüşümdür, sürekli bir değişimdir ve burada çok gelişen bir karakter var çünkü çok genç olan Clara’nın karakteri, belki ilk bakışta fark edilemeyecek kadar çok değişime uğruyor ama belli bir şekilde başlıyor ve manevi bir şekilde bitiyor. büyüme ve karakterinde bir kurumlaşma ile. Sonunda görmek istemediği birçok şeyi kabul etmek zorunda kalır.

Warhu’da da bir dönüşüm var çünkü eğer ulaşması gereken yere ulaşmak istiyorsanız, yalnız ve daha kırsal bir yaşamdan bu ilişkiyle başa çıkabilmek için yapması gereken büyük bir değişiklik var.

Ayaktakımından oluşan, önyargılı bir kasaba olan kasabanın da bir evrimi var ve bence romanın sonunda o kasaba da farklılıkları kabul ediyor ve bir şekilde bu çalışan kadını kabul ediyor. orada işini açacak. yerel. Bu kazazedelerin karaya çıkarılması sonucu kasabada bir dönüşüm yaşanır.

–Romanda, hikayenin kendisinde yer alan karakterler olmasa da Julieta Lanteri ya da anarşist Simón Radowitzky gibi gerçek figürlerden bahsediliyor. Çünkü?

–O tip, bir döneme damgasını vurmuş, başrol oynadığı bir dönemden bahsediyorsam anlatılması gerekir. Julieta Lanteri tarihte anlatıldığı gibi olmasa da pek çok iz bıraktı.

Onun hakkında daha yeni yeni öğreniyoruz ama eğer 1910’daysam ve yüzüncü yıl ve Uluslararası Kadın Kongresi’nden bahsediyorsam, bunu ona anlatmalıyız.

Simón Radowitzky aynı zamanda Patagonya grevleri sırasında anarşizmden daha çok bahsedilen bir karakterdi. Pek çok kurguda daha çok baş kahraman olarak yer aldı. Ama burada, cezaevinde başına gelen ve kendisine yapılan her şeyin, uğradığı aşağılamaların anlatılması gerekiyordu çünkü bu aynı zamanda cezaevi senaryosuna daha fazla benzerlik sağlıyor.

–Katilin hikâyesinde aile içi şiddet arka planı var ve Clara da kadın olduğu için tehlikeli durumlara maruz kalıyor. Sizi bu konulara dahil etmeye iten şey nedir?

–Maalesef olan bir şey. Kadınlarla, erkeklerle, çocuklarla. Bunlar beni çağıran, tüylerimi diken diken eden konular. Bir şey öğrendiğimde ya da bana şiddetle, tacizle ilgili bir şey söylediklerinde bunu eklemek zorunda kalıyorum, nedenini bilmiyorum ama bana bunu söyletiyor.

Belki farkındalık yaratmak, konu konuşulsun, tabu olmasın. Bana öyle geliyor ki, çocuklar için bir roman yazarken bile toplumsal ihbarın kaybolması gerekmiyor.

Ama toplumsal ihbar etmek, toplumsal eleştiri yapmak, belli konulara bulaşmak bizim sorumluluğumuzun bir parçası. Bir kurgu anlatıyorsun ama… Mesaj mı bırakayım bilmiyorum ama gözlerini açmak mı, yoksa diyaloğu açmak mı, bu benim için çok önemli görünüyor.

–Clara’nın annesinin dönemin feminist kadın gruplarıyla bağlantısı var. Sizce günümüz feminizminin romantik hikayelere dair düşünceye ne gibi değişiklikler getirdiğini düşünüyorsunuz?

–Romantik aşkın bir “yapısökümü” var. Benim neslimde romantik bir jest gördüğümüzü genç kızlar bir ayrımcılık jesti olarak görebilirler. Eşitsek neden kapıyı benim için açması ya da önce beni içeri alması ya da sandalyemi hareket ettirmesi gerekiyor?

Abartı, aşırı feminizm ve şövalyelik ya da ötekini önemsemek arasında bir sınır var ama romantik aşkın bir yapısökümü var.

Kıskanç adam, sahiplenici adam, daha önce “beni sevdiği için beni kontrol ettiğini” düşünen kontrolcü adam. Hayır, bencil olduğu için beni kontrol ediyor, o bir manipülatör. Bazı şeylerde insan ilişkileri her anlamda değişiyor, aşkta da.

Bir başkasını önemsemek, kişinin kendi bencilliğinin ötesinde, diğerinin başına neler geldiğini, diğerinin neye ihtiyacı olduğunu düşünmek büyük bir sevgi jestidir çünkü aşk da bencildir.

Mar del Plata Ulusal Üniversitesi Hukuk Fakültesi’nde yazar, avukat ve profesör.

Dahil olmak üzere birçok romanı yayımlandı. Geçmişteki fırtınalar (2012), Gijón’un kumlarında (2019), Sürmek (2022) ve Kadınların fısıltısı (2022).

Alfonsina ödüllerini (2018), Universum Donna 2. Baskı (2019), Spor ve Kültür için Lobo de Mar (2019) ve “Kırmızı Bisiklet” (2020) adlı öyküsüyle İlk Mansiyon ödülünü aldı. Yaratıcı yazarlık ve roman atölyelerini koordine eder.